yazinti
aklimiza esince...
Salı, Nisan 22, 2003
ruhu renkleri yansıtıyordu.. güldüğünde: mavi, ağldığında: sarı, kızdığında: kırmızı, sevdiğinde: mor. bir gün ölünce renksizleşti; ruhu terk edince renkleri yansıtmaz oldu, karardı.. simsiyah bir lekeye dönüştü.
(13 eylül '02)
posted by vikartindur @
01:19
0 comments
0 Comments:
Yorum Gönder
<< Home
Katkıda bulunanlar
deep
vikartindur
Previous Posts
daha kötüsü ne olabilir? uzun zamandır birşeylerin...
Nothing else matters..
çağrılıyorum.....
how fragile we are...
bugün hava sıfırın altında on. seni düşündüm ama i...
hani kime kizacagini bilemez ya insan icindeki iri...
bir insan topluluğunu yıkıp geçebilen ve doğasını...
dünden sonra yarından önce yaşam durup umut bitinc...
bir degnek istiyorum beni bastan sona degistirecek...
içim sıkılıyor sanki birşeyler kötü gidecekmiş gib...
0 Comments:
Yorum Gönder
<< Home